Her insan yalnızdır aşkı bulamadığı sürece.. ve hiç bir insan yalnız kalmaz gözü aşkın kapısında olduğunda.. kuru kalabalıklar içinde yalnız kalmaktansa yalnızken kalabalık olun derim.. M.A

Her insan bir denizdir bence.. bazıları çok derindir fırtınalı zamanlarda kıyıya vurur içindekiler.. bazıları çok açılır kıyıyı görmeye ve orada yüzmeye tenezzül etmezler.. M.A

70'lerde 80'lerde şemsiyesini sevdiğinin kafasına tutan montunu üşümesin diye sevdiğine veren yemez yediren içmez içiren eli yemek kokan kadınların olduğu şarkıların aşkla söylendiği şairlerin en sağlam olduğu en güzel şiirlerin yazıldığı nesile özenip sadece siyah beyaz filmlerde kalan aşkların kırıntılarıyla doyuyoruz işte..M.A

Aşk tamir etmektir bozuk parçaları tekrar onarmak gibidir.. Aşkın geri dönüşü olur asla gidişi olmaz..M.A

Aştır aşk aç kalınır aşksız kalınmaz.. M.A

Çok şey öğrettin sen bana. Geldin, sevmeyi öğrendim. Kahverengini öğrendim gözlerinde. Hayat denen bu uzun ve karmaşık yolda, tüm zorluklara rağmen umut etmeyi, işler ne kadar kötü giderse gitsin dimdik ayakta durup mücadele etmem gerektiğini öğrettin. Uykularımı kaçırdığın gecelerde, adını sayıklayıp uyumayı öğrettin. Senden önce hiçbir önemi olmayan şarkıların, aslında ne kadar anlamlı olduğunu öğrettin. Bir insanı hatalarıyla, yanlışlarıyla sahiplenip, onu kabullenmeyi öğrettin. Eğer birini seviyorsan, mesafelerin, yaşın, güzelliğin hiçbir önemi olmadığını öğrettin. Çok şey öğrettin sen bana. Geldin, sevmeyi, gittin, ayrılığı öğrendim..M.A

O kadar farklıydık ki birbirimizden. Sen kendini kazanmak uğruna, ben, beni kaybetmek pahasına sevmiştim. Ben yolunu yolum yapmıştım, sen geçerken uğramıştın. Hak ettiğim aşkın sen olmadığını biliyorum artık. Ama sen olmasan anlamayacaktım. Teşekkürler güzel kadın...M.A

Sen gitmeliydin
Mutluluk denen bir yer vardı hep orayı merak ederdin
Kuralı buydu galiba
Sen geç kalmamalıydın mutluluğa
Bu gidişine engel olmalıydım oysa
Hiçbir son bu kadar hazin değildi aşk oyununda
Bir yer vardı düşlerinde adı mutluluk olan
Uzak bir şehir vardı gözlerini bekleyen
İki sevgili dolaşırdı sokaklarında
Anlatırken o şehri ellerini tutan ellerim düşerdi hep boşluğa
Sen geç kalmamalıydın yolunu gözleyen şehre
Renkli dünyalara kavuşmalıydın
Mutluluğun her türlüsünü tatmalıydın gönlünce
Oysa bir şehir vardı seni mutlu etmek için bekleyen
Senden sonra yıkıma uğrayacak bir şehir vardı avuçlarında
Görmüyordu gözlerin mutluluğun kaç rengi olduğunu
şehrimde
Gitmek istiyordu gözlerin her şeyi bile bile
Neydi seni o şehre sürükleyen
Hangi boş vaatlerdi seni benden çalan
Hangi bahaneler peşinde sürüklemişti bu aşkı
Kimlerin ayak izleri kirletmişti şehrimizin sokaklarını
Sen o şehri seçmiştin oysa
Geç kalmamalıydın mutluluk şehrine
Bir sabah gitmiştin elveda bile demeden
İki damla yaş dökememiştim bu gidişin arkasından
Son kez gözlerine bakamadan onları benden çalmıştın
Hangi yalancı seslere kulak vermiştin
Savaş sonrası yıkıma uğramış gibi enkaz yığınları arasında
Mutluluk dönüşüyor birden hüzne ve yalnızlığa
Şimdilerde kimsecikler yok , ölü bir kent sanki senden
sonra
Ölüm sessizliği hakim sensizliğin şehrine
Bir zamanlar sen olan bu şehir,sensiz şimdilerde
Doğru ya sen şimdi el ele yürüyor olmalısın
Mutluluk şehrinin en güzel sokaklarında
Renkli hayatlarda hangi kendini bilmeze
Alay konusu ettin en güzel geçmişimiz olan hikayemizi
Kahkahalar kulaklarına dolarken sen de güldün mü
doyasıya
Söyle tükettin mi içindeki beni anlata anlata
Unuttun mu eski günlerimizi ve seni bekleyişlerimi
Sen gitmeliydin ve gitmiştin
Kavuşmuştun sonunda mutluluk şehrine
En büyük zaferin sanıp da gidişin benden
Bitirememişti, içimdeki seni bende..M.A

Gözyaşlarımız uzakdan uzağa akıyor birbirini görmeden gözlerimiz ne yazık.. oysa ben seninleyken ağlamayı kahkaha atmak sanıp mutlu oluyordum ..M.A

Çocuklukta hastayken acı diye korkup içmeye zorlandığım azıcık tadıp tatlı çıkınca hepsini içmek istediğim ilaç gibisin şimdi seni bir dikişte bitirmek istiyorum iğleşirsem de ölsem de seninle olsun ne olacaksa.. M.A