Mutluluk denen ülkede kayıp şehirlerdik biz,
Ayakta dimdik durabilen
Ama hep başkalarına doğru eğilmek isteyen..
Onca anlamsızlığın içinde anlaşılamayan bir
anlamdık biz,
Anlaşılmadan anlamsız olan.
Çevremizdeki onca insana rağmen,
Kalabalık içinde yalnız yaşayandık biz,
Herşeyi yine kendiyle paylaşan..
Herşeyin iyi yanından bakandık biz,
Ölümü ölümsüzlük sayan.
Kimseye anlatamadığımız için susanlardık biz,
Anlatsak da anlaşılamayan.
Ve biz,
Kaybolmuş dünlerin meşhul yarınlarıydık.
Körebe oynar gibi yaşadık hayatı,
Gözleri kapalı..M.A