Canımız yanmış gibi değil,

Canımız yana yana

Haykırıyoruz sahnedeki kadına ;

AÇÇ ! AÇÇ ! AÇÇ!

Bir koçbaşı gibi zorluyor duvarları çığlığımız…

Açız çünkü,

Açız…

Hem sade

O kadına

Ve kadınlara değil,

Güneşe,

Yeşile,

Toprağa

Ve açık havaya açız,

Adam gibi çalışmaya,

İnsan gibi yaşamaya da açız…

Onun içinde işte

Sahnedeki kadına değil asıl,

Bu düzenin bazına asılıyoruz,

AÇÇ ! AÇÇ ! AÇÇ ! diye haykırıyoruz.

Kilitleri aç!

Kelepçeleri aç!

Demir kapıları aç!

AÇÇ ! AÇÇ ! AÇÇ !

Açız çünkü,

Açız…

Bize okul,

Bize yol,

Bize fabrıka aç!

AÇÇ ! AÇÇ ! AÇÇ !

Yine de nazlanıyor sahnedeki rakkas…

Bu açmaza son çare ,

Bi açık versin diye bakıyoruz,

Canımız yanmış gibi değil,

Canımız yana yana haykırıyoruz;

AÇAMAZ ! AÇAMAZ ! AÇAMAZ !…

AMA hala anlamıyor ki düzenbaz,

Gönül hoşluğuyla o açmazsa eğer,

Fırladığımız gibi bu TARİH denen sahneye,

AÇÇ ! dediklerimizi biz

Kendi ellerimizle açaçağız!

Can Yücel