Kör edecek beni aydınlığın kör edecek
ben alışkın değilim gündüzlere
hele böyle güzelliklere
hep karanlıklarda yaşadım yıllardır
bilmiyor musun
çamurlara, çirkeflere bulandım
derin kuyular gördüm
taş zindanlar, korkunç mağaralar gördüm
derken sen çıktın karşıma
sende yıldızlar, sende güneşler sende dünyalar gördüm

ne ahmaklar arasında kalmışız meğer
kimse farkında değil güzelliğinin
seni etten, seni kemikten sanıyorlar
dudaklarını gören öpmeli diyor
saçlarını gören okşamalı
bana sorarsan
hiç dokunmadan sevmeli seni
ve geçip karşına ağlamalı

durmadan yorulmadan ağlamalı
biraz insan yaratıldığımız için
biraz tanrı olmadığımız için
ve bütün orospulukları için dünyanın
durmadan ağlamalı
gözpınarlarında yaş bitince
güzelliğin karşısında insan
kan ağlamalı

saadet ne senin hakkın, ne benim
hem mesut olmak yakışmaz bize
hep böyle çaresizlikler içinde kalmalıyız
yalnızlık tek tesellimiz olmalı
keder desen ekmeğimiz, suyumuz
ne çıkar sevişmekten yana nasibimiz olmasın
biz sevdikçe güzel oluyoruz..

Ümit Yaşar Oğuzcan