Ormanlar,denizler eskisi gibi çağırmıyor
Bahçeler dağılmış, kokusu yok çiçeklerin
Kalan, bir ürpertiyle geçmiş günlerden
İçimde o tarifsiz bezginliği geleceklerin

Tenime bir iğne batmışçasına çoğu geceler
Sıçrarım uykumun bir yerinde, apansız
Aklımdan ayrılık üstüne şarkılar geçer
Yastığım sırılsıklam ve ben yapayalnız

Ne vardı onda,bilmem beni bağlayan
Kapanın ne olur, bir daha açılmayın
Ey gözlerim aşksızlığıma ağlayan

Bitsin artık bu günler, bu sefil geceler
Al,uyut beni göğsünde ey anne toprak
En korkuncu ölümlerin aşksız yaşamak.

Ümit Yaşar Oğuzcan