Dogarken mi başladi benim son yolculugum 
Ondan mi öyle geçti o garip çocuklugum 
Masallarla düşlerle beni hep aldattilar 
Yaşadigim; en büyük yalandi biliyorum 
Boşlugu kucaklardim uzatsam ellerimi 
Düşsem diye beklerdi pusuda bir uçurum 
Kol gezerdi çevremde acilar ölüm gibi 
Ben ondan böyle kaldim, ondan karardi ruhum 
Yagmur mu yagmazdi ne, tarlalar mi çorakti 
Neden hiç yeşermedi serptigim onca tohum 
Şimdi ölen bir şey var içimde azar azar 
Ha söndü ha sönecek yillar önce yanan mum 
Susmayin biliyorum, ben bir yalan dünyada 
Gürültülü yaşadim, sessizce ölüyorum

Ümit Yaşar OĞUZCAN